Lysobact proizvodi djeluju na uzroke upala usta i grla, ublažavaju upalu i njene simptome, ubrzavaju ozdravljenje i mogu spriječiti razvoj težih infekcija i upala.

Lysobact proizvodi su među najčešće korištenim proizvodima u terapiji upala sluznice usta i grla. 

Prije otkrića penicilina (1928.), slavni škotski naučnik Alexander Fleming je 1922. godine otkrio lizozim! Poput mnogih drugih velikih otkrića koja su promijenila tok svjetske povijesti, i ova dva velika Flemingova otkrića desila su se „sasvim slučajno“!

Tokom novembra 1921. godine, Fleming je imao jaku prehladu i dok je radio sa već pripremljenim kulturama bakterija, snažno je kihnuo tako da je kap sekreta iz nosa slučajno kanula u Petrijevu posudu. Par dana kasnije, prilikom pospremanja njegove uobičajene gomile epruveta i pljesnivih Petrijevih posuda za kultivisanje mikroorganizama, primijetio je nešto neobično – jedna od Petrijevih posuda bila je prekrivena zlatnožutim kolonijama bakterija, međutim – na mjestu gdje je prije dvije sedmice slučajno pala kap sluzi iz njegovog nosa – uopće nije bilo niti jedne bakterije! Kao da su bile potpuno obrisane!

Nastavio je sa svojim istraživanjem i dokazao da i druge tjelesne tekućine sadrže supstancu koja brzo rastvara određene bakterije. Tu supstancu je nazvao lizozim, što je kovanica od riječi “lysis“ - rastvaranje i riječi “enzim“ – protein koji katalizira hemijske reakcije. Lizozim je enzimski protein, građen od 129 aminokiselina.

Fleming je pretpostavio da bi lizozim potencijalno mogao uništavati neke bakterijske ćelije, a da ne šteti ljudskim ćelijama. Zbog ovoga je Fleming želio da otkrije značaj ove supstance istražujući njena svojstva. Detalje svog istraživanja opisao je u članku objavljenom 1922. godine.

Nije mu uspjelo u značaj ovog otkrića uvjeriti svoje kolege koji su to smatrali zanimljivim, ali nebitnim zapažanjem – tako su se kasnije odnosili i prema njegovim prvim izvještajima o otkriću penicilina. Fleming je pretpostavio da će se o ovom enzimu u budućnosti čuti mnogo više. Govorio je: „Jednog dana ćemo čuti mnogo više o lizozimu”. Do svoje smrti 1955. godine, uporno je tvrdio da će „otkriće lizozima jednog dana pobuditi veći interes od otkrića penicilina.”

Danas je mehanizam antimikrobnog djelovanja lizozima detaljno poznat. Lizozim je postao središtem interesa mnogih naučnika, tako da uvidom u kataloge Nacionalne medicinske biblioteke SAD-a, nalazimo čak 27.633 naučna članka u kojima se spominje pojam lizozim te 6.591 članak u kojem se spominje pojam aktivnost lizozima.

U ovim naučnim radovima utvrđena su i dokazana razna djelovanja te brojni korisni farmakološki efekti lizozima. Svako od osnovnih djelovanja lizozima može se pojavljivati neovisno jedno od drugoga, ali se i međusobno podstiču i nadopunjavaju.

Lizozim je bazni protein prirodnog porijekla sa enzimskim djelovanjem koji u organizmu vrši razne korisne funkcije.

Normalno je prisutan u pljuvački, krvi, suzama, majčninom mlijeku/kolostrumu, želučanom sadržaju i probavnim sokovima, urinu, znoju… te u mnogim ljudskim ćelijama koje su dio imunog sistema, kao što su npr. neutrofilni leukociti, retikuloendotelne ćelije, monociti i makrofagi, tzv. Kupferove ćelije …

S obzirom da su usta „ulazna vrata” za mikroorganizme iz spoljašnje sredine, lizozim u sastavu pljuvačke predstavlja prvu liniju odbrane organizma, sprečavajući prodor mikroorganizama.

Kliničke studije potvrđuju da lizozim djeluje:

• • • Antimikrobno (protiv bakterija, virusa i gljivica). Antibakterijska svojstva se ogledaju u sposobnosti lizozima da uništava bakterije. Utvrđeno je bar šest različitih mehanizama pomoću kojih lizozim uništava razne bakterije. U ranim istraživanjima, osjetljivost na djelovanje lizozima pokazale su brojne bakterijske vrste, neki virusi poput Herpes simplexa i Herpes zostera te virusa Influence (virus gripe), kao i neke gljivice iz rodova Candida, Phytophthora i Fusarium.

    U kombinaciji sa antimikrobnim preparatima lizozim pojačava njihovo djelovanje (npr. pojačava djelovanje antibiotika na bakterije).

• • • Antiinflamatorno. Lizozim smanjuje upalu djelujući na upalni proces u sluznici usta i grla koji može nastati djelovanjem mikroorganizama, ali i djelovanjem fizičkih i hemijskih faktora (npr. proteze ili navlake, nagle promjene temperature zraka, suh zrak, preglasno ili predugo govorenje, prašina, dim cigarete, alkohol, vruća ili prezačinjena hrana, vruća ili gazirana pića…), kao i zbog pada imuniteta (npr. nastanak afti, koje se nakon toga mogu sekundarno inficirati bakterijama, virusima i gljivicama). Lizozim stabilizuje membrane upanih ćelija te, sprečava prekomjerno aktiviranje i smanjuje destruktivnu aktivnost nekih upalnih enzima. Protuupalno djelovanje lizozima dovodi do blagog analgetskog učinka (djeluje protiv bola).

• • • Proregenerativno. Lizozim pomaže i ubrzava regeneraciju (obnovu i zarastanje) sluznice. Lizozim pozitivno djeluje na regeneraciju tkiva nakon upala, povreda i oštećenja ili hirurških intervencija. Smanjujući nakupljanje upalnih ćelija i stimulišući ćelije koje učestvuju u procesu zarastanja rana i oštećenja sluznice usne šupljine lizozim pomaže i ubrzava ove korisne procese.

    Kod djece sa smanjenom koncentracijom lizozima u usnoj šupljini zapažaju se jači simptomi upale i sporije zarastanje postoperativne rane nakon tonzilektomije (operacije „vađenja krajnika“).

• • • Imunomodulatorno. Lizozim utiče na jačanje lokalnog imunog odgovora sluznice usta i grla, podstiče korisne imune odgovore (stimuliše ćelije imunog sistema da proizvode supstance poput interferona, interleukina, faktora nekroze tumora, potiče koordinirano lokalno djelovanje ćelija imunog sistema) i smanjuje štetne ili pretjerane (stabilizuje membrane upalnih ćelija i smanjuje njihovu degranulaciju i oslobađanje medijatora upalne i alergijske reakcije, uključen je u „čišćenje” organizma od štetnih komponenti imunog odgovora). Lizozim sprečava i nastanak tzv. slobodnih radikala, odnosno djeluje kao antioksidans.

• • • Mukoprotektivno. Lizozim je jedan od najvažnijih faktora jačanja nespecifične lokalne otpornosti sluznice usta i grla. Lizozim štiti sluznicu povećavajući njenu nespecifičnu otpornost na infekcije. Lizozim pokazuje sposobnost agregacije bakterija, čime se smanjuje mogućnost prijanjanja i kolonizacije bakterija na površine u ustima te poboljšava njihovo odstranjivanje iz usne šupljine. Lizozim pojačava i adhezivna i antimikrobna svojstva Ig A (imunoglobulin A).

    Lizozim sprečava poremećaj ravnoteže normalne bakterijske flore u ustima. Smanjenu koncentraciju lizozima u usnoj šupljini nalazimo kod djece oboljele od hroničnog tonzilitisa (hronična upala krajnika).

• • • Antialergijski. Djelovanjem lizozima snižava se tzv. antigensko opterećenje organizma (antigeni su molekule koje potiču imunu reakciju organizma i ukoliko se nalaze na tzv. alergenima, kod preosjetljivih osoba mogu izazivati pretjerane i burne imune reakcije koje nazivamo alergije). Stimulisanjem fagocitoze i pojačavanjem kooperativnih funkcija limfocita lizozim pridonosi raspoznavanju štetnih antigena i sprečavanju njihovog prodora u organizam.

• • „Anti-plaque“ djelovanje. Lizozim dokazano smanjuje nakupljanje zubnih naslaga (plaka). Lizozim je značajan u prevenciji nastanka zubnog karijesa.

  Zbog svih pobrojanih svojstava, lizozim se u svijetu široko primjenjuje u razne preventivne i terapijske svrhe.

Cetilpiridin

Cetilpiridin je antimikrobni antiseptik koji pojačava antibakterijsko djelovanje lizozima. Pokazuje širok antimikrobni spektar djelovanja protiv mnogih mikroorganizama, uključujući i viruse i gljivice. Ni u slučaju relativno dugotrajne primjene cetilpiridina ne dolazi do narušavanja ravnoteže oralne flore. Sigurnost lokalne primjene cetilpiridina u usnoj šupljini, u okviru preporučenih doza, detaljno je procijenjena i potvrđena u različitim kontrolisanim kliničkim i pretkliničkim studijama.

Lidokain

Lidokain je lokalni anestetik koji nježno anestezira sluznicu usta i grla, time otklanjajući osjećaj bola koji je prateći simptom svih jačih upalnih procesa u području sluznice usta i grla.